De treinreis
Eerste noot aan mezelf: Om 4u opstaan is geen goed idee. Echt niet.
Tweede noot aan mezelf: Ga nooit, maar dan ook nooit meer op reis met de trein.
Derde noot aan mezelf: Pak alsjeblieft wat minder dingen mee op reis.
De treinrit is allesbehalve vlot verlopen. Na vier dagen zou men denken dat de mensen van de spoorwegen al een tijdelijke oplossing bedacht hebben voor het probleem met de ontspoorde trein. En dat is eigenlijk ook wat men mij verzekerd had. Maar de beloofde extra trein bleek onbestaande. Gelukkig was er nog de extra ingelegde bus die per se een half uur te laat wilden vertrekken.
Om een lang - heel lang - verhaal kort te maken: 2,5 uur is blijkbaar niet voldoende tijd om reizigers van Sint-Niklaas naar Antwerpen te krijgen.
Gelukkig rijden de treinen in Nederland wel wat stipter. Al bij al ben ik goed aangekomen. Een uur te laat, maar ik was waar ik moest zijn.
 |
| Eindelijk aangekomen! |
Zwolle
Ik moet eerlijk bekennen dat Zwolle nog niet echt veel indruk heeft nagelaten. Terwijl ik de stad aan het rondsjokken was met mijn veel te zware koffer, heb ik niet echt veel rondgekeken.
Wel weet ik dat iedereen hier erg vriendelijk is. Het gebrek aan roltrappen in treinstations wordt ruimschoots gecompenseerd door vriendelijke mensen die willen helpen dragen.
Ook de bus in Nederland is dik in orde. Eens je hebt uitgezocht waar en wanneer je terecht kan, verloopt alles vlot.
Zo op het eerste zicht lijkt Zwolle wel een erg leuke stad. Ik kijk ernaar uit om in de nabije toekomst de stad wat beter te verkennen.
Mijn kamer
Ik moet zeggen dat ik niet meteen dolenthousiast was bij het zien van mijn verblijf. De inkomhal getuigt van vergane glorie. De binnenkant van de lift getuigt van inwoners met weinig graffititalent. De gang getuigt van een bende smerige inwoners. De keuken is zelfs nog erger.
Maar mijn kamer, die valt best wel mee. Met mooie lakens op het bed, eten in de kast en koelkast, een boek op het rekje, een geïmproviseerd gordijn en een kleine kuisbeurt ziet het er eigenlijk niet zo slecht uit.
Ik heb ook al kennis kunnen maken met een aantal buren. De zevende verdieping, die waarop ik verblijf, wordt meestal gebruikt voor verhuur aan buitenlandse studenten. Ik heb dus al twee Duitse meisjes ontmoet. Ik heb ook al een aantal andere Nederlandse studenten gezien. Maar al bij al is het hier redelijk rustig op de gang.
 | ||
| Gezellig is anders... |
 |
| ...Maar dit ziet er toch al beter uit. |
Het Ichthuscollege
Na een busrit van 40 minuten kon ik kennismaken met het Ichthuscollege, haar leerlingen en met mevrouw Moes. Mevrouw Moes is de leerkracht waarbij ik mag gaan observeren. Het is een zeer vriendelijke dame die me niet genoeg kon laten merken dat ik welkom was. En in zo'n leraarskamer kan je ook niet anders dan je welkom voelen. Ik heb het hier over onder andere een Cup a soup automaat met wel zes verschillende smaakjes, een koffie/chocomelk/thee-automaat met ook wel zes verschillende smaakjes, zeteltjes in vrolijke kleurtjes, ...
Ik heb al wat kunnen observeren en er waren toch al enkele verschillen te merken. Zo is de omgang met de leerlingen bijvoorbeeld heel wat losser. De school geeft ook een meer open indruk. Veel klasdeuren blijven open staan, leerlingen werken samen in de centrale aula, er staan computers in de gang en er wordt veel gecommuniceerd tussen leerkracht en leerling.
Ook het verschil in woordenschat valt op. Zo heeft mijn mentor nog nooit van "goesting", "bankcontact" of "tapis-plain" gehoord. En ik moet dan weer even nadenken bij zinnen als "Wilt u pinnen?", "Wat een lijperd" of "Wil je het met Chipknip?". Dat laatste gaat trouwens over proton.
Je ziet, ik heb heel wat meegemaakt op één dag. Morgen volgt er weer een dag op het Ichthuscollege. Dan zal ik jullie ongetwijfeld meer kunnen vertellen over het reilen en zeilen in een Nederlandse school.
